روز هایم مثل همند ،

نا امیدم ،

شب ها بی صدا گریه میکنم ،

و فقط یک چیز دلم را خوش میکند ،

این که تو خوشحالی برایم کافیست !

چه خوب بود اگر همه چیز را می شُد نوشت.

بعضی ها خوش به دنیا می آیند ، بعضی ها ناخوش.

هر چه فکر می کنم ادامه دادن به این زندگی بیهوده است.

مرگ ، دریچه ی امید را به سوی نا امیدان باز می کند.

خودکشی ، با بعضی ها هست.

در مرگ است که عشق کامل می شود.

عشق و مرگ با هم آمیخته است.

اگر می توانستم افکار خودم را به دیگری بفهمانم ، می توانستم بگویم.

در زندگی زخم هایی هست که مثل خوره روح را آهسته در انزوا می خورد و می تراشد.

من ، هیچ وقت در کیفهای دیگران شریک نبوده ام ، همیشه یک احساس بدبختی جلو منو گرفته.

خودکشی ، در خمیره و سرشت بعضی ها هست و نمی توانند از دستش بگریزند.

یک چیزهایی هست که نمی شود به دیگری فهماند ، نمی شود گفت ، آدم را مسخره می کنند.

کسانی هستند که از بیست سالگی شروع به جان کندن می کنند.

از : صادق هدایت