توی خلوت پر از هم همه ام 

که صدایی به صدا نمیرسه

اگه میتونی منو دعا بکن

من که دستم به خدا نمیرسه

آسمونا ارزونی پرنده ها

جای آسمونا یه قفس بده

همه ی دارو؛ندارمو بگیر

هر چی بودم و دوباره پس بده..

 

بازم هیچ راهی به مقصد نرسید

من هزار و یک شبه معطلم

تا ته جاده ی دنیا رفتمو

بازم انگار سر جای اولم..

چرا دنیا با تمام وسعتش

مرحمی برای زخم من نداشت ؟

پای هرچی که دویدم آخرش

حسرت داشتنشو توو دلم گذاشت..