لابراکا
حاصلی از هنر عشق ِ تو جز حرمان نیست
آه از این درد که جز مرگ ِ من اش درمان نیست
این همه رنج کشیدیم و نمی دانستیم
که بلاهای وصال ِ تو کم از هجران نیست!
آنچنان سوخته این خاک ِ بلا کش ، که دگر
انتظار ِ مددی از کرم ِ باران نیست!
به وفای تو طمع بستم و عمر از کف رفت
آن خطا را به حقیقت ، کم از این تاوان نیست!
این چه تیغ است که در هر رگ ِ من زخمی از اوست
گر بگویم که تو در خون ِ منی ، بهتان نیست!
رنج ِ دیرینه ی انسان به مداوا نرسید
علت آن است که بیمار و طبیب ، انسان نیست!
صبر بر داغ ِ دل ِ سوخته باید ، چون شمع …
لایق ِ صحبت ِ بزم ِ تو شدن آسان نیست!
تب و تاب ِ غم ِ عشقت ، دل ِ دریا طلبد…
هر تــُنـُـک حوصله را طاقت ِ این توفان نیست!
“سایه ” صد عمر در این قصه به سر رفت و هنوز
ماجرای من و معشوق مرا پایان نیست
از : هوشنگ ابتهاج . سایه
دیدگاه
