من تمام هستی ام را در نبرد با سرنوشت

در تهاجم با زمان ، آتش زدم کشتم..

من بهار عشق را دیدم ، ولی باور نکردم

یک کلام ، در جزوه هایم هیچ ، ننوشتم..

من زِ مقصد ها پی مقصود های پوچ افتادم

تا تمام خوب ها رفتند و خوبی ماند در یادم

من به عشق منتظر بودن ، همه صبر و قرارم رفت

بهارم رفت ، عشقم مرد ، یارم رفت..