قدم می زنم..  حواسم نیست..  بی وقفه می روم..

بارانی ام تا پای جان خیس می شود

باران نیز بی وقفه می بارد..

من..  با حوصله ای درهم ، زیر طاقی از رؤیا می ایستم ُو

سوزِ پاییز را روی نبض احساسم می سایم..
 

تو. .  حریره ناز.. الفبای کدامین واژه ای ، در این هست های خاکستری..!؟

واژه را سر دوانده ای..

سرگشاده مانده ای

برآستانِ دربدری..!؟

تو. .

سُرمه کشیده از خاک..

از چه رو آمده ای..

هراسی نیست تو را ؛ این چنین بودنی..!؟

تو. .

اِی آخرین قصیده ی درد.. سزاوار بودن.. انحنای سرودن..

تو انجمادِ واژه ای ؛ به یاد مانده ای..

زانو بزن.. 

تو واژه ای ؛ تافته ای..