آهای شب سیاه غم گرفته 

بیا ببین ، چقدر دلم گرفته..

بیا.. که روزگاره بی مروت

گلایه هامو دست کم گرفته..

می خوام که با ترانه های فرهاد

خاطره هامو از تو پس بگیرم

بارون بیاد ، خیس بشم نفهمم

برف بیاد گوله بشم بمیرم..

من تمام هستی ام را در نبرد با سرنوشت

در تهاجم با زمان ، آتش زدم کشتم..

من بهار عشق را دیدم ، ولی باور نکردم

یک کلام ، در جزوه هایم هیچ ، ننوشتم..

من زِ مقصد ها پی مقصود های پوچ افتادم

تا تمام خوب ها رفتند و خوبی ماند در یادم

من به عشق منتظر بودن ، همه صبر و قرارم رفت

بهارم رفت ، عشقم مرد ، یارم رفت..